Dichterskring Alkmaar
 
Ingrid Koens

Ingrid Koens

                                     

                                         

Vroeg

Het water ligt als een glazen plaat
tussen de oevers
hard, diepgekleurd en doodstil

het geeft de wolken een tweede leven
een vogel is de enige beweging
in de stilte, die zich uitspreidt in mijn hart

 



Ingrid Koens
houdt van woorden. Schrijft naar haar gevoel. Herkenbaar voor velen.
Zij heeft een verrassende gedichtenbundel "Mijn gedachten zijn van mij" uitgebracht met cd, waarop de gedichten te beluisteren zijn. Voor sommige gedichten is speciaal muziek gecomponeerd. Op haar eigen website www.ingridkoens.nl is onder anderen het spannende titelgedicht te beluisteren.
 

Mijn gedachten zijn van mij

Nooit tijd voor
alles snel
en nuttig
in opdracht van
een ander
mijzelf voorbij
maar ...

mijn gedachten zijn van mij

er zitten hele leuke bij
over mensen en sex
over poëzie en woorden
ongebreidelde lust
mooie naakte negers

mijn gedachten zijn van mij

de opvoedkundig opgedrongen
bescheidenheid verlaten en
schaamteloos voelen dat ik bijzonder ben
kan andermans mening missen

tijd nemen
en verdoen
met de bewustwording
van de schrijver
brenger van woorden
in een nieuwe volgorde
dolend door mijn gedachten
en ...

mijn gedachten zijn van mij

   

 

 

 

Dichter

Dichterbij
hoed u voor het cliche van de dichter
leve de koningin
dus hoed u
hij is voorbereid
met rappe tong
en zalvende woorden
die
diep gaan
uw ziel bereiken
u leeg achterlatend
hij heeft een andere waarheid
een andere tijd
toekomend
verleden
zijn woorden graven
diep
dieper
bereiken uw ziel
op zoek
naar vertier
en voelen
naar tranen
soms tegen uw wil
hoed u dus
voor de magie
van de dichter



Oude stolp

Kaarsen
kunnen de schaduwen
niet verdrijven
ik voel de muren om mij heen
op de verlaten deel
vage voetstappen
bewaard in oude balken
stof tekent het licht
in de kathedraal-hoge nok
waar ragdunne stemmen hangen
de holle lach van mannen
het geweeklaag van vrouwen
huilen met de wind
de vlam flikkert
laat de doden dansen
tot mijn beeld vervaagt
en mijn voetstappen
zijn opgeslagen in de stenen vloer