Dichterskring Alkmaar
 

Eric G. Koch



Eric G. Koch, oud-rechtbankverslaggever is in 1994 lid geworden van de Dichterskring Alkmaar. Zelf vond hij zijn zogeheten ommezwaai van de misdaad naar de poëzie niet zo bijzonder. -"Ik had altijd al een goede relatie met woorden, die is door de poëzie alleen maar versterkt."-

De drie dichtbundels, Onlangs gedroomd 1995, Een bloem is onschuld 1998 en Alleen onder woorden 2000 kregen lovende commentaren.
Zijn gedichten vragen om aandacht en geduld, zoals hij van de polder spreekt als het vaderland van de stilte. Een land van trage voetstappen, dat langzaam geschiedenis maakt. Vloeit de tijd er nog voort of is de eeuwigheid aangebroken?

Dick van Hoeve schreef over hem:
Zijn metaforen voelen soms als wonden die genezen. Het bloeden is gestopt, een pleister is niet nodig. De stolsels van bezinning bedekken de natte rauwheid van ons bestaan.
Om direct in een ander moment, in de hartstocht voor het onzegbare, de taal -schaamteloos- te hullen in het kleed van het schone.

 

Het was vroeger dan ooit -
de woorden droegen nog dauw
van de morgen,
het wezen lag nog niet over de dingen,
alleen op uitverkoren plaatsen viel licht.

Een man ontwaakte
aan de oever der mensen,
en het landschap,
in gedachten verzonken,
greep hem aan.
Hij stond open voor
de stem van de rivier
en diens boodschap
door de stroom meegevoerd.
Verheugd over hun onschuld
begaf hij zich onder de woorden
om samen met hen
geheimen te benoemen -
voordat de werkelijkheid aanbrak. 

 

 

 

 

De woorden 

 

 

 

 

 

 

                                                                 Koude

Mijn woorden vonden de dood
in bittere koude
van jouw onverschilligheid;
de waarheid is te groot
dan dat jouw spiegels
haar bevatten zouden,
hun schittering ten spijt.

 


 

                                                                      Stilte genoeg

     Je zult je eigen
     hemel behouden,
    als je mijn droom
      komt dromen.

     Ik heb een stilte
 gewonnen diep genoeg
     voor jouw komst.

Steek naar mijn
andere oever over
waar ik, nu de
tijd dringt, van
korte visioenen leef.

Droom mijn droom:
de nacht zal
je beeld bewaren,
en je glimlach
aan de sterren tonen.

  vroeg in de morgen
    zul je de mantel
   der liefde vinden.

 

Zoekt u een dichter
voor halve dagen?

hij helpt moeilijke woorden
de straat over
en zoekt een kleur
bij de morgen,

opent het venster
voor nieuwe raadsels
hurkt in het gras
voor de verloren sleutel

zoekt u een dichter
voor lichte taken?

hij helpt idealisten
aan de deur
en zal dromen
een naam geven,

   
                    Voor halve dagen                    

  
steekt onkruid weg
uit uw verleden
en brengt schaduwen
danspassen bij

het is waar:
ook hij stoot
de geheime poort
niet open,
ook hij ziet
de chaos aan

maar zijn glimlach
neemt hij niet terug
en nooit zal hij
de woorden met
de werkelijkheid verzoenen

een dichter
voor halve dagen.
 

Een bloem is onschuld (1998)

       Een groot huis                                            
          zou ik willen,                                                
        een groot huis                                                 
met vele vertrekken,                                                   
     om mijn bestaan                                                 
              in te delen                                                 
  en mijn verlangens                                                 
     onder te brengen                                                 

                                 

  een kamer
voor de liefde
een kamer voor
het lot
een kamer voor
mijn schaamte,
een voor mijn trots

een móóie kamer
om het verleden
te ontvangen

een om mijn
verzoekingen
de deur te wijzen

een kamer waar
(voor korte tijd)
mijn idealen
komen logeren

 

         Mijn vele kamers

         een kamer om
         mijn maskers
         af te leggen

         een kamer om
         mijn schuld
         te loochenen

         een kamer voor
         mijn geloof
         in de toekomst

         een kamer waar
         de dood mij
         niet kan vinden 
 

Artikel Telegraaf 29 03 2002

            Hommage aan Eric

            je doodsbericht
            als gedicht
            niets liever had je dat gewild

            clichés
            als gevelde eiken
            gesneuvelde reuzen
            hebben even een levend overwicht

            bewaarheid wordt
            dat je stem
            die alle aandacht vroeg
            niet meer hoorbaar is

            blijft de wijn
            die vloeide
            in je zinnen
            waarin je geheimen
            die je bij je wilde houden
            borg

            waarmee je de wereld
            zwijgend
            je eigen woorden
            hebt gegeven

            voor rouwende tederheid
            van het menselijk
            tekort

            een spreken
            dat het
            ouder worden
            jong hield

                    Dick van Hoeve 29 maart 2002