Dichterskring Alkmaar
   

Agatha Bekker draagt voorzitterschap Dichterskring Alkmaar over aan Conny Lahnstein

 

Zondag 18 december 2016 heeft Agatha Bekker het voorzitterschap van Dichterskring Alkmaar na 32 jaar overgedragen aan Conny Lahnstein.
Samen met Ton Verplanke wilde zij de poëzie toegankelijk maken voor een groot publiek en verbinden met andere kunstuitingen.
Agatha, je hebt velen geïnspireerd en uitgedaagd de reis door het leven aan te gaan. Veel dank voor alles wat je voor de poëzie en Dichterskring Alkmaar hebt betekent.
Conny, we zijn heel blij dat jij het voorzitterschap wilt overnemen van Agatha en we hopen dat al je ideeën grond kunnen vinden. We gaan de reis aan.

 
poster wereldpoëziedag 2016



Op zaterdag 19 maart 2016 in de bibliotheek Alkmaar-Centrum traden 18 dichters op van 4 verschillende Dichterskringen! Een uniek samenwerkingsproject onder leiding van Margreet Schouwenaar, Stadsdichter van Alkmaar.

 
Poster KKA.JPG



Zaterdag 5 maart 2016
Poëzie en verhalen door Dichterskring Alkmaar en Schrijfcafé De Buitenkans in de oude varkensschuur op Landgoed Willibrord, nu een gemoedelijke Theeschenkerij en Galerie De trog.
De verschillende invalshoeken van de psychiatrie werden mooi belicht door een kleurrijke diversiteit aan voordrachten.
Een bijzondere middag.

 
Kaaspakhuis Henneman

Open monumentendag

Ode aan Kaaspakhuis Henneman          A.D. 1914

Soms voel ik mij een krakkemikkig monument
niet imponerend als dat pakhuispand
niet statig krakend vol historie
ik ben er een van dertien in een duf dozijn
een rijtjeshuis licht kromgebogen in een stille straat
met barsten in de pannen die het dak niet dekken
en alle goten lekken wat ik nooit kan zijn

ik wil vitaal zijn als dat stoere pand
sterk als de trap
waarover duizend voeten gingen
zo veilig als de planken wil ik zijn
die oude vloer doordrenkt met zweet
van mensen die daar dagelijks zwoegden
ik wil steunen en de boel verbinden
je ziet het de balken hier met verve doen
en ik wil waken over duizend dingen 

ach wat....ik wil....
ja toch   ik wil  zoals dat pakhuis zijn
gigantisch  groot en sterk en stoer
gevuld met wijsheid  uit een reeks van jaren
dan kan ik varen  zonder ooit nog lek te slaan 

                                            door Nina Barhorst, 8 september 2012

 
Cantina 8 juni 2008

Cantina 8 juni 2008


Bedrink je.

Wees altijd dronken. Daar gaat het om: dat is het enige.
Om niet de afschuwelijke last van de tijd te voelen die je
schouders verbrijzelt en je naar de aarde toe drukt, moet
je je onophoudelijk bedrinken.
Maar waar aan? Aan wijn, aan poëzie, of aan
deugdzaamheid, dat moet je zelf weten.
Maar bedrink je.

En als je, een enkele keer, op de traptreden van een paleis,
op het groene gras van een greppel, in de sombere
eenzaamheid van je kamer, wakker wordt,
en de dronkenschap is al verminderd of verdwenen, vraag
dan aan de wind, aan de golf, aan de ster, aan de vogel, aan
de klok, aan alles wat vliegt, aan alles wat zucht, aan alles
wat voortrolt, aan alles wat zingt, aan alles wat spreekt,
vraag dan hoe laat het is:
en de wind, de golf, de ster, de vogel, de klok, zullen je
antwoorden: "Het is tijd om je te bedrinken!"

Om niet de gemartelde slaven van de tijd te zijn, bedrink
je, bedrink je voortdurend!
Aan wijn, aan poëzie of aan deugdzaamheid, dat moet je
zelf weten.

                                         Charles Baudelaire (1821-1867) 

 

 

-Het was een warme zondagavond
in de prachtige stadstuin
van Cantina Architectura opgeluisterd
door
de poëzie van bekende dichters.
Wij aten overheerlijke asperges.                            

            

De asperge

Communio Virginalis

Zie nu deze eerzame, eetbare phallus,
Deze eenzame, dierloze
Eenhoorn, zie
Hoe hij los in haar hand ligt,
Gemaakt voor de vorm van haar mond, zijn
Kleur die van bruidsjurk bij schemer, zo
Romig en leliebladzuchtig, geblanket
Als amandels, gestoken ui het
Zoetste ivoor.

Zie nu dit verkleinde geboomte,
Deze vlezige stam zonder takken, rechtop en bleek
Als een breekbare toren van pure materie
Onder zijn koepel van paars,
Zie deze vloeibare, smeltende groente
In zijn bijna verdwenen gestalte, zie hoe
Het ander ivoor van haar tanden
Zijn lengte vernietigt, hoe het
Schemerend paars van zijn glans
Op haar tong ligt, en hoe zij,
Terwijl zij zijn wortel nog vast heeft,
Zuigt op zijn ziel als een duim en
Hem met zichzelf vereenzelvigt
Tot het genot van zijn dood erop volgt.

                            Cees Nooteboom (1933)